Książe Ferrary, Ercole I d’Este był człowiekiem wrażliwym muzycznie, a według niektórych podań nawet i wykształconym śpiewakiem. Potrafił docenić dobrych artystów przez co splendor jego dworu uświetniały takie gwiazdy renesansu jak Jacob Obrecht, Heinrich Isaac czy Josquin des Prez, który choć charakterny, dobrze służył swojemu władcy. Wyrazem szacunku, a zarazem hołdem dla księcia była napisana na przełomie 1503 i 1504 r. msza Hercules Dux Ferrariae. Jest to przykład mszy misternie skomponowanej z wykorzystaniem techniki „Soggetto Cavato Dalle Vocali”, w której każda z sylab zaczerpniętych ze słów Hercules Dux Ferrarie otrzymuje swój dźwiękowy odpowiednik w systemie solmizacyjnym (Her-re, cu – ut, les – re, Dux – ut, Fe- re, ra- fa, ri – mi, e – re). Josquin na początku mszy wyraźnie eksponuje „melodię Herculesa”, by później wejść ze słuchaczem w grę, ukrywając motyw i prezentując go w różnych konfiguracjach, w tym nawet od tyłu (retrogradacja). Na płycie zarejestrowano również mszę Dung, opartą na chanson Johannesa Ockeghema. Wiemy, że Burgundzki mistrz był postacią ważną dla Josquina, czego dowodzą kompozycje Nymphes de Bois, Missa Sine Nomine czy właśnie Missa D'ung aultre amer, łącząca stylistykę Ockeghema z pomysłami własnymi Josquina. Ostatnim cyklem mszalnym na płycie jest Faysant Regretz z cantus firmus inspirowanym rondeau Tout a par moy angielskiego kompozytora Waltera Frye’a. Josquin zaczerpnął z utworu cztery nuty (F D E D) przypadające na słowa Faysant Regretz i na ich podstawie skomponował całą mszę. Kompozycja zachwyca przejrzystością faktury i umiejętnym żonglowaniem zaledwie czterodźwiękowym tematem. Lista utworów: Missa Hercules Dux Ferrarie:

1. Kyrie 
2. Gloria 
3. Credo 
4. Sanctus & Benedictus 
5. Agnus Dei I, II & III